Półdługa, jedwabista sierść ragdolli jest wyjątkowo łatwa do utrzymania. Futro właściwie pozbawione jest podszerstka i nie ma tendencji do zbrylania się czy kołtunienia. Okrywa włosowa w okolicach karku i ogona jest dłuższa. Warto co parę dni czesać futro, aby było zadbane i pięknie się prezentowało. Zabieg ten, jeżeli obu stronom sprawia przyjemność, wzmacnia więź między kotem a opiekunem. Najlepiej czesać kota grzebieniem metalowym o długich i wąsko rozstawionych ząbkach. Jak raz kot zrazi się do pielęgnowania sierści to bardzo ciężko będzie go z powrotem do tego przekonać, dlatego nie powinno się szarpać włosów. Po każdej sesji warto pupila nagrodzić, aby dobrze mu się kojarzyła. Zabieg ten powinien być przeprowadzony delikatnie, ale stanowczo, tak aby dochodzić końcówkami grzebienia do samej skóry.
Nie zaleca się mycia ragdolli, jedynym wskazaniem powinno być zalecenie lekarza weterynarii lub spore zabrudzenie, z którym kot sobie sam nie radzi. Warto wtedy zastanowić się nad suchym szamponem, to łatwiejsze rozwiązanie niż standardowa kąpiel i zdecydowanie mniej stresujące zarówno dla kota, jak i samego opiekuna.
Jak każdy kot, ragdoll powinien mieć on dobrze zbilansowane, mięsne i wilgotne posiłki. Zagwarantuje to lśniącą sierść, zdrową skórę i dobrą kondycję. W późniejszym wieku, mogą mieć one tendencje do tycia, dlatego warto wtedy kontrolować masę ciała pupila i dobrać mu odpowiedni rodzaj żywienia.
Koty ragdoll często mogą mieć problemy z kulami włosowymi, tj. się zakłaczać. Dlaczego szczególnie ważne jest zapewnienie tej rasie trawę do skubania, a także dbać o nawodnienie kota i odpowiednią ilość tłuszczu w diecie. Wtedy pilobezoary zostają naturalnie usunięte przez przewód pokarmowy.
Przeciętna długość życia kota Ragdoll to 15 - 19 lat.
Chociaż zwiększa się znajomości rasy to nadal pokutuje mit jakoby koty te nie czuły bólu. Ich wyjątkowa uległość, cierpliwość i spokój zapewne przyczyniły się do powstania takich pogłosek. Nie jest to prawda. Ragdolle równie mocno czują ból i dyskomfort jak i każde inne zwierzę.
Ragdoll jest kotem o spokojnym, przyjacielskim i zrównoważonym temperamencie. Ma nieco flegmatyczny, łagodny charakter. Jest duży, ale niezwykle uczuciowy i spokojny. Ragdoll lubi zabawę, ale nie wykazuje tendencji do przewracania domu do góry nogami. Nie jest specjalnie skoczny – przeważnie woli spacerować po ziemi, niż wspinać się na wysokości. Jest również znany z tego, że od drapania mebli woli swój drapak. Takie połączenie maluje portret idealnego kota rodzinnego.
Ragdoll mocno zżywa się ze swoim opiekunem, ciągle poszukuje z nim kontaktu i chętnie towarzyszy mu przez cały dzień, chodząc przy nodze jak pies. Nie bywa jednak zbyt natrętny, a o swojej obecności przypomina jedynie cichym i delikatnym głosem. Jest oddany i kochający, a przy tym zbytnio się nie narzuca.
Doskonale nadaje się dla rodzin z dziećmi oraz do domów, gdzie są już inne zwierzęta. Jest niekonfliktowy, dobrze czuje się zarówno wśród innych kotów, jak i w towarzystwie psa. Kot ragdoll lubi pieszczoty i akceptuje nawet najbardziej wymyślne zabawy. Ma wyjątkowo duże pokłady cierpliwości. Mówi się, że ragdoll to wieczny kociak, gdyż zamiłowanie do zabawy nie mija mu z wiekiem.
Ragdoll jest bardzo inteligentny, radosny i ciekawski. Wszystkie zmiany w otoczeniu przyjmuje z typowym dla siebie stoickim spokojem. Jest typem domatora, ale lubi też od czasu do czasu wyjść na zewnątrz. Łatwo przychodzi mu nauka chodzenia na smyczy; ragdoll może spędzać czas w wolierze lub na zabezpieczonym siatką balkonie.
Wzięty na ręce ragdoll całkowicie się odpręża i bezwładnie zwisa. Ragdoll to po angielsku po prostu „szmaciana lalka” (stąd wzięła się nazwa rasy). Naukowcom nie udało się dotąd ustalić, z czego wynika jego niezwykła bezwładność. Najprawdopodobniej odziedziczył ją po łagodnych i spokojnych przodkach, a potem została utrwalona w populacji ragdolli dzięki odpowiedniej selekcji. Osobniki o takich cechach rodzą się czasami również bez żadnych zabiegów hodowlanych.
Mimo niedługiej historii, koty ragdoll szturmem podbijają serca miłośników kotów na całym świecie. Sprzyja temu ich niezwykle łagodne usposobienie i anielski wygląd, który wraz z chęcią do wybryków i zabaw ze swoim opiekunem tworzy niezwykłe połączenie - przyjaciela idealnego.
Kocięta rasy ragdoll po urodzeniu są całkowicie białe. Dopiero gdy mają 10 dni, na ich sierści pojawiają się pierwsze charakterystyczne wzory. Swoją ostateczną formę umaszczenie osiąga dopiero gdy kot ma od 2 do 3 lat.
Intensywność wybarwienia ragdolla zależy od temperatury, w jakiej przebywa. Ragdolle przebywające przez dłuższy czas w ciepłych pomieszczeniach wyraźnie jaśnieją, natomiast w pomieszczeniach o niższej temperaturze lub u kotów wychodzących zimą na zewnątrz sierść może ściemnieć.