To wyjątkowo ufny i przyjacielski kot. Brany na ręce wiotczeje jak szmaciana lalka. Choć początki rasy nie były łatwe, to dziś ragdoll cieszy się opinią "kota doskonałego".
Ragdolle są jednymi z największych i najbardziej tajemniczych kotów domowych. Historia powstania tej rasy do dzisiaj budzi wiele kontrowersji i bez wątpienia zasługuje na uwagę.
Miało to miejsce w latach 60. ubiegłego stulecia w stanie California, w USA. Miłośniczka kotów Ann Baker znalazła białą kotkę, przypominającą krzyżówkę angory i persa, która została potrącona przez samochód. Josephine, bo tak Ann ją nazwała, po powrocie do zdrowia wydała na świat miot z cechą kompletnego wiotczenia mięśni. Kociaki brane na ręce stawały się całkowicie bezwładne i stąd właśnie pochodzi nazwa rasy - ragdoll w tłumaczeniu z języka angielskiego znaczy „szmaciana lalka”. Właścicielka miotu i kotki rozpoczęła wtedy ponowne próby rozmnożenia tej wyjątkowej rasy, łączyła i krzyżowała różne osobniki aż doszła, w swoim mniemaniu, do perfekcji. I tak wśród przodków ragdolla można wyróżnić koty birmańskie, burmskie i perskie. Nie do końca wiadomo skąd wzięła się przypadłość kociąt z pierwszego miotu, a sama Ann Baker snuła różnorakie historie, m.in. o zmutowanym kodzie genetycznym kotki czy nawet o pomocy kosmitów przy powstawaniu rasy.
Do Europy koty ragdoll trafiły dopiero w 1981 roku, a w 1992 zostały uznane przez organizację FIFe.
Ragdolle są dużymi i muskularnymi kotami domowymi. Masa ciała osobników dorosłych może dochodzić do 10 kg w przypadku samców (najczęściej ok. 8 kg), a samic od 4 do 6 kg. Jednak rasa ta rośnie dosyć powoli i pełną dojrzałość fizyczną osiąga w wieku 3 – 4 lat.
Koty te ze względu na nieco dłuższe tylne łapy od przednich mają postawę tzw. skośną – ich tylna część ciała jest wyższa niż przednia. Głowa średniej wielkości, kształtu szerokiego klinu, z mocno rozstawionymi i nachylonymi ku przodowi uszami o zaokrąglonych końcówkach. Policzki są dobrze zaznaczone, a broda mocna. Oczy mają być owalne, duże, koniecznie niebieskie, preferowany jest jak najciemniejszy odcień. Szyja krótka, ale mocna. Kot ragdoll ma długi tułów i wydatną klatkę piersiową, a dorosłe kocury są szerokie w ramionach. Ogon jest długi i puszysty, lekko zwężający się ku końcowi. Kończyny ragdoll ma średniej długości, ale łapy są wielkie, okrągłe i z kępkami włosów między palcami.
Wyróżniamy trzy rodzaje umaszczeń dla tej rasy: mitted, colourpoint, bicolour, a każdy rodzaj może wystąpić w 10 odmianach kolorystycznych. Umaszczenie mitted występuje wyłącznie u ragdolli, jest to tzw. „odmiana ze skarpetkami”. Charakterystyczny jest tu biały pas ciągnący się od brody aż do nasady ogona. Colourpoint charakteryzuje się wyraźnie ciemniejszym zabarwieniem łap, ogona, maski i uszu w porównaniu do reszty ciała. W bicolour (dwukolorowe) natomiast cały brzuch, łapy i klatka piersiowa muszą być białe. Ragdoll blue mitted jest najczęśćiej spotykaną odmianą.